انتخاب نام‌های نامعمول برای نوزادان در کشورهای مختلف جهان، حتی در جوامع سنتی‌تر، در حال افزایش است. اما چرا والدین مصمم هستند که نام‌های عجیب و کمتر شنیده شده برای فرزندانشان انتخاب کنند؟

به گزارش بی‌بی‌سی، لورا واتنبرگ، بنیانگذار یک تارنمای تحلیلی درباره نام‌گذاری، و نویسنده کتاب «عجایب اسم کودکان»، درباره انتخاب نام‌های کمتر شنیده شده می‌گوید: «در قرن‌های گذشته، نام‌گذاری فرآیند پیچیده‌ای نبود. والدین همان کاری را انجام می‌دادند که همیشه انجام می‌شد و از بین اسم‌های موجود، یکی را انتخاب می‌کردند.»

به گفته این محقق، طبق آمار گردآوری شده از سوی داگلاس گالبی اقتصاددان، در دهه نخست قرن پانزدهم، نیمی از جمعیت انگلستان دارای سه نام برتر برای پسران و دختران بودند. دلیل این امر آن بود که نام‌گذاری فرزندان در مذهب و سنت ریشه داشت.

به همین ترتیب، مسلمانان کشورهای عربی و جنوب آسیا نیز اغلب اسامی دینی برای فرزندان خود انتخاب می‌کردند. نام‌های سنتی مسلمانان شامل شخصیت‌های برجسته تاریخی اسلام، از جمله خلفا یا امامان، یا اسامی مبتنی بر عبادت و صفت‌های الهی بود. در عین حال، در کشورهای عربی، افراد به نام پدر و اجدادشان نسبت داده می‌شدند.

با این حال، واتنبرگ توضیح می‌دهد که تضعیف پیوندهای فرهنگی - اجتماعی و تحولات پس از انقلاب صنعتی، باعث شد که انتخاب‌های والدین جوان چندان از آداب و رسوم پیشین پیروی نکند. انتخاب نام برای فرزندان، رفته رفته از غرب وام گرفته شد و به طرز فزاینده‌ای به شیوه‌ای برای نشان دادن فردیت، آزادی‌های شخصی، و ابراز وجود تبدیل شد.

در چنین شرایطی، خانواده‌ها به جای آنکه بخواهند نام فرزندشان از رسوم و قواعد جامعه تبعیت کند، کوشیدند تا هرچه بیشتر، از اسامی پرطرفدار فاصله بگیرند.

ردموند، مدیرعامل یک موسسه تحقیقاتی مرتبط با نام‌گذاری، نیز این یافته‌ها را تایید می‌کند. او توضیح می‌دهد که امروزه، والدین سبک و ارزش‌های فکری خود را با انتخاب نام فرزندان‌شان نشان می‌دهند. به عنوان مثال، برخی از والدین برای نشان دادن ارزش‌های فمینیستی و برابری‌خواهی، برای پسران خود اسامی خنثی، یا حتی مخالف کلیشه‌های جنسی انتخاب می‌کنند.

فاصله گرفتن از نام‌گذاری‌های سنتی حتی در ژاپن نیز که قرن‌ها جامعه‌ای سنتی و جمع‌گرا بوده است، بروز یافته است.

بر اساس یک پژوهش در سال ۲۰۲۱ که در آن هشت هزار نام کودک بین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۸ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت، تعداد نام‌های منحصربه‌فرد در ژاپن در حال افزایش است. این روند، به عنوان بخشی از «فرآیند فردگرایی» در ژاپن، در کنار افزایش طلاق و کاهش فرزندآوری در ۶۰ سال اخیر، مورد توجه قرار گرفته است.

تحقیقات همچنین نشان می‌دهد بر خلاف گذشته، تاکید والدین در ژاپن بر انتخاب نام‌های منحصربه‌فرد برای دختربچه‌ها بیشتر است. به گفته یکی از محققان ژاپنی، این موضوع نشان می‌دهد اکنون والدین بیشتری امیدوارند که دخترانشان افرادی مستقل‌ و منحصربه‌فرد باشند و بتوانند با تغییر هنجارها و انتظارات اجتماعی سازگار شوند.

در چین نیز مطالعات نشان می‌دهد که هم‌گام با کاهش تبعیت از رسوم گذشته و جمع‌گرایی، انتخاب نام‌های منحصربه‌فرد نوزادان یکی از راه‌های برآورده کردن احساس فردیت، استقلال، و آزادی والدین است. به نظر می‌رسد که در آن کشور، مردم به طرز فزاینده‌ای می‌خواهند با منحصربه‌فرد بودن خود و فرزندانشان هویت پیدا کنند، نه با تعلق به گروه‌های سنتی.

با این حال، در جوامع سنتی، انتخاب نام‌های عجیب برای فرزندان از انگ‌ و برچسب‌زنی دور نیست.

واتنبرگ تاکید می‌کند: «تلاش والدین در انتخاب نامی شایسته اما متفاوت برای فرزندشان، همیشه هم موفقیت‌آمیز نیست. با آن که آن‌ها از روی عشق فرزندشان را نام‌گذاری می‌کنند، تضمینی وجود ندارد که همان مفهوم موردنظر از سوی دیگران برداشت شود. در نتیجه، طرد اجتماعی فرزندان دارای نام‌های متفاوت در جوامعی که هنوز پذیرای تغییرات اجتماعی و فرهنگی نیستند، نیز محتمل است.»